Օրեր առաջ Երևանի քաղաքապետարանում տեղի ունեցավ Երևանի ավագանու այս նստաշրջանի առաջին նիստը: Նիստն ընթանում էր բնականոն հունով, մինչև «Երկիր Ծիրանիի» ներկայացուցիչների կողմից սկսվեց բեմականացված ներկայացում: Ներկայացումն իբրև թե միտված էր Նուբարաշենի կոյուղու խնդրի լուծմանը, բայց ինչպես պարզվեց հետո, խնդիրն իրականում Նուբարաշեն քրեակատարողական հիմնարկին պատկանող կոյուղագծին էր վերաբերում: 
Ամեն դեպքում ներկայացումը խաղացին:

Քաղաքապետարանում «Երկիր Ծիրանիի» հրահրած տհաճ միջադեպից հետո, նրանց փոքրաթիվ կողմնակիցները որոշել էին ակցիա կազմակերպել քաղաքապետարանում: Արդյունքում ևս մեկ տհաճ միջադեպ ստացվեց. կասկածելի բնույթ կրող մի քանի հկ-ների ներկայացուցիչներ աղավաղեցին Երևանի պատմության թանգարանի պատերը, ինչը ոչ այլ ինչ, քան վանդալիզմ կոչել, հնարավոր չէ: Դրան հաջորդեց «Երկիր Ծիրանիի» կանանց հասցեին հնչող ասպետական երանգներ ունեցող քարոզչական գովաբանությունների շքերթ:

Տեղի ունեցածի կոնտեքստն աղավաղվեց ու սկսեց ներկայացվել բացառապես կին-տղամարդ հակասության տեսքով ՝ իբր թե տղամարդիկ հանկարծ որոշել էին Ծիրանիի կանանց հանդեպ բռնություն կիրառել:

Նախ, պետք է ֆիքսել, որ այն պահից, երբ քաղաքական ասելիքն ու անելիքը վեր է ածվում կոյուղու ջրով ներկայանալու, կին-տղամարդ բոլոր սահմանները հատվում են: Եվ այդ սահմանը հատում է հենց «Երկիր Ծիրանին»: Դրանից հետո անիմաստ է խոսել կնոջ հանդեպ ասպետական «վերաբերմունքի» մասին: Օրինակ, «Երկիր Ծիրանիի» հոգևոր քույրերը ՝ մերկ ներկայացող և սկանդալներ կազմակերպող ֆեմինիստական ակտիվիստուհիներն աշխարհի տարբեր երկրներում, այս կամ այն միջոցառման ընթացքը խոչընդոտելուց չեն մտածում, որ այնուհետ նրանց հանդեպ վերաբերմունքը լինելու է մեղմ ու քնքշալի: Նրանք առնվազն անկեղծ են:

Իսկ Երկիր Ծիրանին ՝ ոչ: Մի դեպքում, երբ կա սկանդալի կարիք, նրանք սադրում են սկանդալ, մոռանալով, որ կին են:  Իսկ հենց սկանդալը ձախողվում է ու նրանց սկսում են մեկուսացնել, նրանք հիշում են, որ կին են: Ու այդ ֆոնին իրենց կողմնակիցներին մղում են ակցիաների, իսկ մյուս կողմնակիցների միջոցով փորձում են տեղեկատվական արշավ սկսել ՝ իրենց ներկայացնելով որպես բռնության զոհեր:

Այս ամենի դրական կողմն այն է, որ թե Ծիրանիի հարուցած սկանդալները, թե այնուհետ նրանց կողմից ուղղորդվող ակցիաները՝ ի պաշտպանություն հենց իրենց, հանրային աջակցություն չեն վայելում: Հասարակությունը շատ հստակ տեսնում, գիտակցում և զգում է, թե ինչ է անում Երկիր Ծիրանին, հասկանում է նրանց արածի հետևանքները և դժվար թե կանգնի նրանց կողքին: Սա ամենակարևորն է: Այնպես որ, կարող ենք ֆիքսել. կոյուղային քաղաքականության հետևանքները ու պատճառները, նաև արդյունքները վայելելու են միայն մի տեղում՝ «Երկիր Ծիրանի» կուսակցությունում:
 
Երկիր Ծիրանիի գարշահոտ արարքից հետո հայտնվեցին մարդիկ, ովքեր սկսեցին պաշտպանել նրանց գործողությունն, ավելին՝ սկսեցին խոսել կանանց իրավունքներից ու բռնությունից: Մերօրյա ասպետ-ակտիվիստները, որոնց համար կյանքը բաժանվում է սև ու սպիտակ գույների միայն, բնականաբար չխորացան խնդրո առարկա կոյուղաջրի հարցում, չփորձեցին իրավիճակը վերլուծել: 

Ինչևէ ունենք այն, ինչ ունենք: Չնայած այն հանգամանքին, որ կոյուղաջրերի խնդրի հասցեատերը քաղաքապետարանը չէ, դա չի խանգարում ոչ ծիրանուհիներին, ոչ էլ նրանց աջակիցներին թեման տաք պահել ՝ լուծելով երկու խնդիր: Փորձել աղմուկով շղարշել իրենց անբովանդակ քաղաքական կյանքը, թիրախավորել կոնկրետ կառույցի աշխատանքը՝ ընդդիմադիր դաշտում ոչ միայն հովանավորներ ու աջակիցներ ձեռք բերելու համար:

Ցավոք, ընդդիմադիր հռետորաբանության մակարդակը Հայաստանում գնալով ընկնում է, և «Երկիր Ծիրանին» այդ անկման գլխավոր մեղավորներից մեկն է: Որպես ամփոփում նշենք նաև, որ գարշահոտ ակցիայից հետո, կազմակերպվեց մեկ այլ ակցիա քաղաքապետարանի մոտ: Իսկ այնուհետ սոցցանցերում ակտիվացան անհայտ ծագման խմբեր ու կազմակերպություններ, որոնք սկսեցին կուրծք ծեծել կանանց իրավունքների պաշտպանության մասին:

Զարմանալի է պահում իրեն ԵԼՔ դաշինքը, որի անդամները սկսել են իրար հերթ չտալով գրառումներ անել ՝ փորձելով այսպես պարզերես լինել ընդդիմադիր գործընկերների մոտ: Իսկ զարմանալին այն է, որ ԵԼՔ-ի ներսում կարծես կարծիքները կիսվեցին. ոմանք ներողություն խնդրեցին երևանցիներից նման անորակ նիստերի համար, ոմանք էլ փորձեցին արդարացնել Երկիր Ծիրանիի կանանց քայլերը: 
Ձմռան փոխարեն գարուն է, մարդկանց մոտ էլ կարծես մտքերն են խառնվել:


Մանրամասները՝ «Փաստ» օրաթերթի այսօրվա համարում: