Կարևոր խնդիր է, թե ինչպես է կատարվում ինֆորմացիայի փոխանցումը ամբողջի  և նրա առանձին մասերի միջև: Վերջին շրջանում շատ է խոսվում ջրի յուրահատուկ ընդունակությունների մասին: Ջուրը կազմում է երկրագնդի կեղևի հիմնական տարրը , այն  նաև բուսական և կենդանական աշխարհի ձևավորման հիմնական տարրն է: Ջրի կառուցվածքը չէր դառնա այդքան կարևոր և քննարկվող, եթե նորագույն ուսումնասիրությունները չապացուցեին, որ ջուրը ունի հիշողություն: Ջուրը կարողանում է գրանցել իր շրջակայքում կուտակված ցանկացած ինֆորմացիա: Ավելի կարևոր է  այն, որ ջուրը ինֆորմացիան գրանցելու հետ միասին կարող է նաև տեղափոխել այդ ինֆորմացիան ոչ միայն տարածության  մեջ, այլ նաև տարբեր համակարգերում: Դրանով կարելի է պնդել, որ ջուրը ունի իր ընդհանուր դաշտը, որն իր հերթին ունի տվյալ դաշտի նյութական, հոգևոր և ոգեղեն կենտրոնը: Գուցե հին ավանդույթներում և հեքիաթներում նշվող «կենդանի ջուր» հասկացողությունը խորհրդանշում էր ջրի կենտրոնը: «Կենդանի ջուրը» ոչ միայն կարող է երիտասարդացնել մարդուն, այլև կենդանություն տալ մահացածին: