Սքանչելի է։ Հեռուստատեսությունները շարունակ լիլիթհովհաննիսյանի, մարտինմկրտչյանի, արմենչիկի (արմենչիկին էլ ներկայացնում են Արմեն. մեծԸցել է տղան) մենահամերգներով ծաղկացրին ու բարձր պահեցին մեր մշակույթը: «Կեցցե հեռուստատեսությունը։ Չհաշված այն ֆիլմերը, որ այս տարի մեր աչքը շաշացրին, ականջները քառացրին»։ 
Հուսամ հայոց այբուբենից չ տառը կջնջվի, որովհետեւ աՇք, խաՇմերուկ, ոՇ մեկի, ասողները անթիվ են, ինչպես ասում, այնպես երգում են։ Հա, /մեր բակ/-ն էլ կարգել, որպես նոր տարվա անբաժանելի մաս՝ սիՄվոլ... ոնց որ ամանորյա սեղանները առանց խոզի բդերի... կեցցե շարմ-ը, հանրային հեռուստաՀնԳերությունը էլի...: