«Փաստ» օրաթերթը գրում է.
Երևանում ու հանրապետության շրջաններում շարունակվող ակցիաների ու հանրահավաքների կազմակերպիչներն, ըստ Գերագույն խորհրդի նախկին պատգամավոր Ազատ Արշակյանի, շատ գրագետ են գործում: Նշենք, որ «Մերժիր Սերժին» նախաձեռնությունը և «Քաղաքացիական պայմանագիր» կուսակցությունը շարունակում են իրականացնել քաղաքացիական անհնազանդության զանգվածային գործողությունների ծրագիրը, որն ուղղված է Սերժ Սարգսյանի վարչապետության դեմ:
«Անակնկալ էր, անսպասելի էր: Կազմակերպիչները շատ ճիշտ են գնահատել վիճակը: Ունեն իրենց զանգվածն ու այդ զանգվածին փողոց հրավիրեցին: Իրադրության հսկողությունն իրենց ձեռքում է: Շախմատային լեզվով ասած՝ իրենք հիմա սպիտակներով են խաղում, այսինքն՝ առաջինն են քայլ անում: Իսկ իշխանությունն ընդամենը պատասխանում է՝ պաշտպանվելով, նահանջելով կամ հարձակվելով, բայց միևնույն է՝ պատասխանողն է, անդրադարձողն է: Ընդդիմությունը շատ գրագետ է կազմակերպում իր աշխատանքը, իսկ իշխանությունը՝ տգետ: Իշխանության պատասխաններն ու արձագանքները որակյալ չեն: Այնպես է ստացվում, որ կոմպետենտ չէ և չի հասկանում, թե ինչ է կատարվում: Կամ էլ հասկանում են, բայց կաշկանդված են ու չեն կարողանում իրադրությանը համարժեք պատասխան տալ: Իսկ այդ ամենին հետևում են ցույցերը, անհնազանդության ակցիաներն ու հանրահավաքները, որոնք հաջողությամբ են շարունակվում»,–«Փաստ»–ի հետ զրույցում ասաց Ազատ Արշակյանը:
Ազատ Արշակյանի խոսքով՝ այդպիսի մեծ ակցիա իրականացնելն արդեն իսկ հաջողություն է Եվրասիական միության տարածքում:
«Բելառուսում, Ղազախստանում, Ռուսաստանում նման բաներն անթույլատրելի են: Փաստորեն՝ մենք լավ քննություն ենք հանձնում այդ առումով: Մեզ մոտ դա ստացվեց՝ ինչպես 30 տարի առաջ: Սա կարող է Ղարաբաղյան շարժման նման «դետոնացիա» անել և տարածվել իմպերիայում: Անհնազանդության ակցիան նպատակ է, այսինքն՝ կարող ենք մենք անհնազանդ լինել: Իսկ Սերժ Սարգսյանը հրաժարական կտա, թե՝ ոչ, արդեն երկրորդական է: Կարևորն այն է, որ Հայաստանում հնարավոր է լուրջ ակցիաներ անցկացնել: Իսկ եթե ակցիան համապատասխանի տարածաշրջանային և գլոբալ քաղաքակրթական կայունության շահերին, կարող են նաև իշխանափոխություն անել և շատ բաներ փոխել»,–ասաց նա:
Ուժային կառույցներն իրենց դեռ չեն դրսևորել այնպես, ինչպես, օրինակ, Սարի թաղի դեպքերի ժամանակ, թեև արդեն իսկ հատուկ միջոցներ են կիրառվել: Դիտարկմանն ու հարցին, թե պատճառը զուտ ԵՄ համաձայնագի՞րն է, թե այլ տեսանելի կամ անտեսանելի հանգամանքներ էլ կան, Ա. Արշակյանը պատասխանեց. «Տեսանելի են: Նախ՝ կան միջազգային պարտավորություններ: Բացի դրանից՝ ժամանակներն են փոխվել: Այն, ինչը կարելի էր տասը տարի առաջ, այսօր չի կարելի: Տասը տարի առաջ եվրասիական իմպերիան ոտքի էր կանգնում, իսկ միջազգային հանրությունը զբաղված էր իր գործերով՝ Մերձավոր Արևելքի վերաբերյալ ծրագրեր էր մշակում, Էբոլայի համաճարակի ու ահաբեկչության դեմ էր պայքարում: Այդ ժամանակ ԽՍՀՄ նախկին տարածքը կայուն էր համարվում: Իսկ այդ կայունության ժամանակ ամերիկացիներն ու եվրոպացիները մարդու իրավունքների խախտումներին մատների արանքից էին նայում: Հիմա այդպես չէ: Հիմա կարևոր բան է տեղի ունեցել. Ռուսաստանը ձգտում է վերադառնալ Սովետական Միության կարգավիճակին՝ ազդեցության տարածք է ուզում, հավասարների և ավելի հավասարների պայման է դնում, ինչը մերժվել է աշխարհի կողմից: Ազդեցության տարածքներ չկան՝ յուրաքանչյուր պետություն ազդեցության տարածք ունի, որն իր ազգային սահմանների ներսում է: Հիմա մեր ազգային իշխանությունը միջազգային աջակցություն չունի: Իսկ ռուսական իմպերիան սանկցիաների հետևանքով թուլացել է՝ հիմա ՌԴ–ն չի կարող Հայաստանում ռեպրեսիաներ կիրառել: Իսկ յուրաքանչյուր ռեպրեսիա իր գինն ունի: Բայց ՌԴ–ն այդ գինը չունի՝ վճարունակ չէ: Այսինքն՝ չկա իդեա, կա հարցադրում՝ հանուն ինչի՞: Հանուն ինչի՞ պետք է ՀՀ–ում իշխանությունը հավերժ լինի: Հայաստանը չի ուզում նմանվել Ղազախստանին, Բելառուսին: Հանուն ինչի՞ մենք պետք է հետ գնանք: Կոմունիզմը հասկանալի էր, բայց հիմա ի՞նչ են խոստանում եվրասիացիները՝ ֆեոդալի՞զմ, հետադիմությո՞ւն, աղքատությո՞ւն, իրավունքների ոտնահարո՞ւմ: Գլխավոր՝ իշխանափոխության իրավունքը ոտնահարված է, իշխանությունը չի փոխվել: Ո՞վ կաջակցի հետադիմությանը»:
Շարունակությունը՝ «Փաստ» օրաթերթի այսօրվա համարում