Հաշվի առնելով հայոց երկնակամարում վերջին ժամանակներս փայլատակող, իրենց ազգային և եվրոպամետ համարող տարատեսակ տեղական, հայաստանածին ժողովրդավարների, քաղաքացիական և քաղաքական տեսաբանների ու գիտակների՝ իբրևէ թե հայոց պետականության, բայց իրականում Սերժ Սարգսյանի իշխանության պահպանությամբ մտահոգվածների նոր ճամարտակությունները, անհրաժեշտ եմ համարում պարզապես որպես ուսուցողական նյութ ներկայացնել ՄԱԿ-ի գլխավոր քարտուղարի մի դիտարկում, արված դեռևս 2013թ․։

Կարդացեք, վերլուծեք, ընկալեք, նոր արտահայտվեք, /չնայած այս մասին ասված է վաղուց և ամրագրված է ամենատարբեր հանրամատչելի գրականության մեջ/։

«Երբ առաջնորդներն ականջալուր չեն լինում իրենց ժողովրդին, նրանք ստիպված են լինում լսելու ժողովրդին, երբ այն փողոցներում է, հրապարակներում կամ, ինչպես չափազանց հաճախ ենք ականատես լինում, մարտադաշտում։

Ավելի լավ ուղի կա։ Ավելի շատ մասնակցություն։ Ավելի շատ ժողովրդավարություն։ Ավելի շատ ներգրավվածություն և բացություն։ Դա նշանակում է առավելագույն տարածք քաղաքացիական հասարակության գործունեության համար»։

ՄԱԿ-գլխավոր քարտուղար Բան Կի–մունի դիտարկումները քաղաքացիական հասարակության աջակցմանն ուղղված բարձրաստիճան միջոցառման ժամանակ, 2013թ․ սեպտեմբերի 23:

Կից նյութը՝ այստեղ: