Սիսիանի հրշեջ-փրկարարական ջոկատի տղաների առաքելությունը բնական ու մարդածին աղետների, հրդեհների, կենցաղային կանչերի ժամանակ տուժածներին օգնելն է։

Եվ հենց նրանց բարեխիղճ ծառայության և նվիրված աշխատանքի համար ՆԳՆ ՓԾ Սյունիքի մարզային փրկարարական վարչության Սիսիանի հրշեջ-փրկարարական ջոկատը ճանաչվեց «Տարվա լավագույն ստորաբաժանում»։

Մրցութային կարգով հաղթող ճանաչված ստորաբաժանումը հատկապես աչքի ընկավ նախորդ տարվա դեկտեմբեր 24-ից 26-ը տեղի ունեցած առատ ձյան հետևանքով առաջացած արտակարգ իրավիճակում առանձնակի բարդության փրկարարական աշխատանքներ իրականացնելիս, շարքային կազմի ցուցաբերած անձնուրաց և պրոֆեսիոնալ աշխատանքով։

Առատ ձյան, սաստիկ բքի և տեսանելիության բացակայության պատճառով Սյունիքի մարզի ճանապարհներին արտակարգ իրավիճակ էր ստեղծվել: Դեկտեմբերի 24-ի երեկոյան ժամը 8-ն էր, Սիսիանի փրկարար ծառայության շենքում լսվեց «Կանչ» զանգը։ Ուղղությունը դեպի Մ-2 միջպետական ճանապարհի՝ շատերին հայտնի «Զանգեր» կոչվող հատված. 100-ից ավելի ավտոմեքենաներ արգելափակված էին ձյան մեջ, մեքենաների մեջ՝ երեխաներ, տարեցներ, առողջական խնդիրներ ունեցող ուղևորներ։ Ձյան շերտը մեկ մետրից ավելի էր։

Անձնական պատասխանատվության զգացումը փրկարարներին թույլ չի տվել մտածել անգամ հանգստի, առողջության մասին, ռիսկային պայմաններում կյանքի հետ կապված վտանգավոր իրավիճակներն անտեսելով՝ լուծել են իրենց առջև դրված բարդ և պատասխանատու խնդիրը։

Պատմում է Սյունիքի մարզային փրկարարական վարչության պետ Դավիթ Հովհաննիսյանը, ով անձամբ եղել է մարտական հաշվարկում և ղեկավարել գործողությունները։

«Ողջ գիշերը, անդադար փոթորիկի պայմաններում Փրկարար ծառայության աշխատակիցները հերթափոխով օգնում էին արգելափկված մեքենաների դուրս բերման աշխատանքներին։ Ես ներկա եմ եղել և տեսել, որ սառցակալած թարթիչներով փրկարարները ինչպիսի բարդ խնդիր են լուծում՝ հրաժարվելով իրենց տրամադրվող երեսուն րոպե կամ մեկ ժամ հանգստից։ Այդ մթնոլորտը շատ ոգևորիչ էր։ Փրկարարները գիտակցում էին, որ ձնաբքի մեջ արգելափակված մեքենենարում մնացել են հաշմանդամներ, տարեցներ, երեխաներ և կանայք, և պատասխանատվության զգացումը թույլ չէր տալիս մտածել հանգստի մասին»։

Պատմում է ՆԳՆ Սյունիքի մարզային փրկարարական վարչության Սիսիանի ստորաբաժանման պետ Գարիկ Հովսեփյանը. «Աշխատել ենք ողջ անձնակազմով: Ձնաբքի մեջ արգելափակված մեքենաների քանակը շուրջ հազար և ավելի էր: Դուրս ենք բերել երեք հարյուրից ավելի մեքենա, որոնց մեջ եղել են ուղևորներ, որ իշեմիկ կաթված են ստացել մեքենայի մեջ, և մենք նրանց հատուկ սարքավորումների միջոցով մոտեցրել ենք շտապօգնության մեքենային և արագ տեղափոխել մոտակա հիվանդանոց։ Կանանց և երեխաներին ծածկել ենք տաք ծածկոցներով և երեք հարյուր մետր ոտքով անցել դեպի անվտանգ տարածք: Քանի որ ամենամոտ գյուղը Գորհայքն էր, տուժածներին տեղափոխել ենք Գորհայքի տարբեր ընտանքիներ՝ դիմակայելու ցրտին, սնվելու, տաքանալու։ Գյուղի բնակիչները շատ ջերմ էին ընդունում բոլորին, քանի որ գիտակցում էին, որ իրենք էլ են բարի գործ կատարում»։
Փոգնդապետ Գարիկ Հովեսփյանը հպարտությամբ է նշում իր ստորաբաժանման տղաների հերոսական և խիզախ աշխատանքը, ովքեր վայրկյան անգամ կանգ չառան բնության տարերքի առաջ, օր ու գիշեր պայքարեցին և արեցին անհնարինը, իրենց անձը հետ մղելով՝ կարողացան հաղթահարել վտանգը՝ փրկելով տասնյակ մարդկային կյանքեր։ Նա ուրախությամբ է հիշում, թե ինչպես են իրենց փրկարարական ուժերին միացել նաև մերձակա համայնքի բնակիչները և քաղաքացիները՝ առաջարկելով տուժածներին, հատկապես տարեցներին, կանանց և երեխաներին, տեղափոխել իրենց տները՝ տաք թեյ, սնունդ ընդունելու և կազդուրվելու համար։ «Դիմացինին օգնություն ցույց տալու՝ համայնքի բնակիչների ցանկությունը մի անբացատրելի ուժ տվեց ինձ և անձնակազմի բոլոր անդամներին»։

Անձնակազմի կրտսերներից է Արթուրը՝ 24 տարեկան․ այսօրվա պես է հիշում այն տեսարանը, որի ականատեսն էր։ Բայց առավել կարևոր պահը երբեք չի մոռանա. դա մեքենաների մեջ մնացած մարդկանց օգնություն կանչող հայացքներն ու աչքերն էին, երբ Արթուրը մոտեցել ու ներկայացել է՝ ես փրկարար եմ:

«Ճգնաժամային պետական կառավարման ակադեմիայում սովորելուց և համապատասխան գիտելիք ձեռք բերելուց հետո ծառայության անցա Փրկարար ծառայությունում։ Նորեկ էի, երբ դեկտեմբերի 24-ի կանչը ստացանք։ Մեկնեցինք դեպքի վայր, որտեղ ինձ համար անսովոր մի իրավիճակ էր։ Ամենուրեք օգնության կանչեր էին, խուճապահար մարդիկ, ովքեր օգնության կարիք ունեին։ Առաջնային օգնություն ցուցաբերվեցին երեխաներին, տարեցներին, հետո նոր մնացած ուղևորները ՓԾ մեքենաներով ավելի տաք և ապահով վայր տեղափոխվեցին։ Որպես նորեկի՝ սա մեծ փորձառություն էր ինձ համար։ Շատ բարդ խնդիր էր դրված իմ առջև, բայց շնորհիվ ավագ ծառայակից ընկերներիս, հաղթահարեցի այն»,- պատմում է Սիսիանի ՓԾ ստորաբաժանման ավագ հրշեջ-փրկարար Արթուր Գրիգորյանը:

Տղաների խոսքով՝ փրկարար լինելը մասնագիտություն կամ կարգավիճակ չէ, դա գաղափար է, որն ունի ընդհանուր նպատակ։ Իսկ ընդհանուր նպատակ ունենալը մեծացնում է թիմի համախմբվածությունը, քանի որ նրանցից յուրաքանչյուրը ձգտում է հասնել նույն նպատակին և օգնում են միմյանց հասնել ա՛յդ նպատակներին։ Նարեկի հետ կատարվածը ասվածի վառ ապացույցն է:
Պատմում է Սիսիանի ստորաբաժանման պետ Գարիկ Հովսեփյանը. «Դժբախտ պատահարի կանչ էինք ստացել և, դժբախտաբար, կային զոհեր: Երբ վերադարձանք կանչից, նկատեցի, որ Նարեկի մոտ ինչ-որ բան այն չէ։ Հաջորդ հերթափոխին Նարեկը եկավ ծառայության և պատմեց, որ նախորդ դեպքից տպավորված՝ մղձավանջային երազներ է տեսնում։ Մենք կսկսեցինք մտածել, որ Նարեկի մոտ հոգեբանական բարդույթներ են ձևավորվում կամ արդեն ձևավորվել են։ Եվ մենք բոլորս սկսեցինք աշխատել, որ ինչ-որ չափով վերացնենք Նարեկի մոտ առաջացած խնդիրը։ Փառք Աստծո, հիմա ամեն ինչ կարգին է, Նարեկը մեր շարքերում է և անվերապահորեն կատարում է իր առջև դրված յուրաքանչյուր խնդիր»։

«Դեպքի հետ կապված վատ երազներ էի տեսնում, եկա և տղաներին պատմեցի իմ ապրումների մասին։ Նրանց զրույցն օգնեց ինձ, որպեսզի հաղթահարեմ էմոցիոնալ ֆոնին ստեղծված հոգեբանական խնդիրներս։ Եվ ինչպես հիմա տեսնում եք, ինձ մոտ ամեն ինչ կարգին է, պատրաստ եմ ցանկացած բարդության կանչի»,-վստահեցնում է Նարեկ Սարգսյանը:
Սյունիքի մարզային փրկարարական վարչության պետ Դավիթ Հովհաննիսյանը մեր նկարահանման խմբի հետ հանդիպման ավարտին փոխանցեց մարզային ջոկատների հետ հանդիպումներից մեկի ժամանակ տղաների տված խոստումը՝ անելու են ամեն հնարավոր և անհնարինը՝ պարգևը ևս մեկ տարի իրենց մոտ պահելու համար։

Դավիթ Հովհաննիսյանի խոսքով՝ Փրկարար ծառայության տնօրենի ամենօրյա ուշադրության կենտրոնում է իրենց աշխատանքը, ինչի շնորհիվ էլ հաղթահարվում են աշխատանքների կազմակերպման ընթացքում առաջացող տարատեսակ դժվարությունները, և անձնակազմն իր առջև դրված խնդիրներին արձագանքում է ավելի վստահ՝ արձանագրելով հաջողություններ ու բացառելով ձախողումները։ Նա նաև նշեց, որ սերտորեն համագործակցում են պարեկային ծառայության, ոստիկանության, ինչպես նաև մարզային ուժային կառույցների, մարզպետարանի և տեղական ինքնակառավարման մարմինների հետ, ինչը միայն դրական է անդրադառնում արտակարգ իրավիճակները հնարավորինս անհետևանք հաղթահարելու համար։
Փրկարարական կենտրոնի բոլոր աշխատակիցները պարբերաբար պատրաստություններ են անցնում, կատարելագործվում, ծանոթանում ոլորտի 

Պատմում է Սյունիքի մարզային փրկարարական վարչության պետ Դավիթ Հովհաննիսյանը, ով անձամբ եղել է մարտական հաշվարկում և ղեկավարել գործողությունները։ «Ողջ գիշերը, անդադար փոթորիկի պայմաններում Փրկարար ծառայության աշխատակիցները հերթափոխով օգնում էին արգելափկված մեքենաների դուրս բերման աշխատանքներին։ Ես ներկա եմ եղել և տեսել, որ սառցակալած թարթիչներով փրկարարները ինչպիսի բարդ խնդիր են լուծում՝ հրաժարվելով իրենց տրամադրվող երեսուն րոպե կամ մեկ ժամ հանգստից։ Այդ մթնոլորտը շատ ոգևորիչ էր։ Փրկարարները գիտակցում էին, որ ձնաբքի մեջ արգելափակված մեքենենարում մնացել են հաշմանդամներ, տարեցներ, երեխաներ և կանայք, և պատասխանատվության զգացումը թույլ չէր տալիս մտածել հանգստի մասին»։

Պատմում է ՆԳՆ Սյունիքի մարզային փրկարարական վարչության Սիսիանի ստորաբաժանման պետ Գարիկ Հովսեփյանը. «Աշխատել ենք ողջ անձնակազմով: Ձնաբքի մեջ արգելափակված մեքենաների քանակը շուրջ հազար և ավելի էր: Դուրս ենք բերել երեք հարյուրից ավելի մեքենա, որոնց մեջ եղել են ուղևորներ, որ իշեմիկ կաթված են ստացել մեքենայի մեջ, և մենք նրանց հատուկ սարքավորումների միջոցով մոտեցրել ենք շտապօգնության մեքենային և արագ տեղափոխել մոտակա հիվանդանոց։ Կանանց և երեխաներին ծածկել ենք տաք ծածկոցներով և երեք հարյուր մետր ոտքով անցել դեպի անվտանգ տարածք: Քանի որ ամենամոտ գյուղը Գորհայքն էր, տուժածներին տեղափոխել ենք Գորհայքի տարբեր ընտանքիներ՝ դիմակայելու ցրտին, սնվելու, տաքանալու։ Գյուղի բնակիչները շատ ջերմ էին ընդունում բոլորին, քանի որ գիտակցում էին, որ իրենք էլ են բարի գործ կատարում»։

Փոգնդապետ Գարիկ Հովեսփյանը հպարտությամբ է նշում իր ստորաբաժանման տղաների հերոսական և խիզախ աշխատանքը, ովքեր վայրկյան անգամ կանգ չառան բնության տարերքի առաջ, օր ու գիշեր պայքարեցին և արեցին անհնարինը, իրենց անձը հետ մղելով՝ կարողացան հաղթահարել վտանգը՝ փրկելով տասնյակ մարդկային կյանքեր։ Նա ուրախությամբ է հիշում, թե ինչպես են իրենց փրկարարական ուժերին միացել նաև մերձակա համայնքի բնակիչները և քաղաքացիները՝ առաջարկելով տուժածներին, հատկապես տարեցներին, կանանց և երեխաներին, տեղափոխել իրենց տները՝ տաք թեյ, սնունդ ընդունելու և կազդուրվելու համար։ «Դիմացինին օգնություն ցույց տալու՝ համայնքի բնակիչների ցանկությունը մի անբացատրելի ուժ տվեց ինձ և անձնակազմի բոլոր անդամներին»։

Անձնակազմի կրտսերներից է Արթուրը՝ 24 տարեկան․ այսօրվա պես է հիշում այն տեսարանը, որի ականատեսն էր։ Բայց առավել կարևոր պահը երբեք չի մոռանա. դա մեքենաների մեջ մնացած մարդկանց օգնություն կանչող հայացքներն ու աչքերն էին, երբ Արթուրը մոտեցել ու ներկայացել է՝ ես փրկարար եմ:

«Ճգնաժամային պետական կառավարման ակադեմիայում սովորելուց և համապատասխան գիտելիք ձեռք բերելուց հետո ծառայության անցա Փրկարար ծառայությունում։ Նորեկ էի, երբ դեկտեմբերի 24-ի կանչը ստացանք։ Մեկնեցինք դեպքի վայր, որտեղ ինձ համար անսովոր մի իրավիճակ էր։ Ամենուրեք օգնության կանչեր էին, խուճապահար մարդիկ, ովքեր օգնության կարիք ունեին։ Առաջնային օգնություն ցուցաբերվեցին երեխաներին, տարեցներին, հետո նոր մնացած ուղևորները ՓԾ մեքենաներով ավելի տաք և ապահով վայր տեղափոխվեցին։ Որպես նորեկի՝ սա մեծ փորձառություն էր ինձ համար։ Շատ բարդ խնդիր էր դրված իմ առջև, բայց շնորհիվ ավագ ծառայակից ընկերներիս, հաղթահարեցի այն»,- պատմում է Սիսիանի ՓԾ ստորաբաժանման ավագ հրշեջ-փրկարար Արթուր Գրիգորյանը:

Տղաների խոսքով՝ փրկարար լինելը մասնագիտություն կամ կարգավիճակ չէ, դա գաղափար է, որն ունի ընդհանուր նպատակ։ Իսկ ընդհանուր նպատակ ունենալը մեծացնում է թիմի համախմբվածությունը, քանի որ նրանցից յուրաքանչյուրը ձգտում է հասնել նույն նպատակին և օգնում են միմյանց հասնել ա՛յդ նպատակներին։ Նարեկի հետ կատարվածը ասվածի վառ ապացույցն է:
Պատմում է Սիսիանի ստորաբաժանման պետ Գարիկ Հովսեփյանը. «Դժբախտ պատահարի կանչ էինք ստացել և, դժբախտաբար, կային զոհեր: Երբ վերադարձանք կանչից, նկատեցի, որ Նարեկի մոտ ինչ-որ բան այն չէ։ Հաջորդ հերթափոխին Նարեկը եկավ ծառայության և պատմեց, որ նախորդ դեպքից տպավորված՝ մղձավանջային երազներ է տեսնում։ Մենք կսկսեցինք մտածել, որ Նարեկի մոտ հոգեբանական բարդույթներ են ձևավորվում կամ արդեն ձևավորվել են։ Եվ մենք բոլորս սկսեցինք աշխատել, որ ինչ-որ չափով վերացնենք Նարեկի մոտ առաջացած խնդիրը։ Փառք Աստծո, հիմա ամեն ինչ կարգին է, Նարեկը մեր շարքերում է և անվերապահորեն կատարում է իր առջև դրված յուրաքանչյուր խնդիր»։

«Դեպքի հետ կապված վատ երազներ էի տեսնում, եկա և տղաներին պատմեցի իմ ապրումների մասին։ Նրանց զրույցն օգնեց ինձ, որպեսզի հաղթահարեմ էմոցիոնալ ֆոնին ստեղծված հոգեբանական խնդիրներս։ Եվ ինչպես հիմա տեսնում եք, ինձ մոտ ամեն ինչ կարգին է, պատրաստ եմ ցանկացած բարդության կանչի»,-վստահեցնում է Նարեկ Սարգսյանը:
Սյունիքի մարզային փրկարարական վարչության պետ Դավիթ Հովհաննիսյանը մեր նկարահանման խմբի հետ հանդիպման ավարտին փոխանցեց մարզային ջոկատների հետ հանդիպումներից մեկի ժամանակ տղաների տված խոստումը՝ անելու են ամեն հնարավոր և անհնարինը՝ պարգևը ևս մեկ տարի իրենց մոտ պահելու համար։

Դավիթ Հովհաննիսյանի խոսքով՝ Փրկարար ծառայության տնօրենի ամենօրյա ուշադրության կենտրոնում է իրենց աշխատանքը, ինչի շնորհիվ էլ հաղթահարվում են աշխատանքների կազմակերպման ընթացքում առաջացող տարատեսակ դժվարությունները, և անձնակազմն իր առջև դրված խնդիրներին արձագանքում է ավելի վստահ՝ արձանագրելով հաջողություններ ու բացառելով ձախողումները։ Նա նաև նշեց, որ սերտորեն համագործակցում են պարեկային ծառայության, ոստիկանության, ինչպես նաև մարզային ուժային կառույցների, մարզպետարանի և տեղական ինքնակառավարման մարմինների հետ, ինչը միայն դրական է անդրադառնում արտակարգ իրավիճակները հնարավորինս անհետևանք հաղթահարելու համար։

Փրկարարական կենտրոնի բոլոր աշխատակիցները պարբերաբար պատրաստություններ են անցնում, կատարելագործվում, ծանոթանում ոլորտի նորություններին։ Հրամանները կատարում են սառնասրտությամբ, առանց տրտնջալու և որ, ամենակարևորն է, առանց դրա մասին բարձրաձայնելու։