20-րդ դարում Անկախ պետության հռչակմամբ այդ տարածքի բնակիչները հայտնում են քաղաքակիրթ աշխարհին, որ այլևս հանդես են գալու որպես պատասխանատու քաղաքացիներ, որոնք ունակ են կայացնելու քաղաքակիրթ աշխարհին բնորոշ արժանապատիվ և օրինական որոշումներ:
Անկախ պետությունը դադարում է գոյություն ունենալ, երբ նրա բնական, մարդկային, մշակույթային ռեսուրսներն օգտագործվում են որևէ խմբի կողմից հանուն իր շահերի:
Եվ նման պետությունը վեր է ածվում այդ խմբի կալվածքի, իսկ այդ կալվածքում բնակվողները դառնում են հպատակներ:
Առայժմ չենք կարողացել Հայաստանի Հանրապետությունը դարձնել Անկախ պետություն:
Հաջողություն եմ մաղթում այդ գործում բոլորին, ովքեր չեն հաշտվում հպատակ լինելուն և ձգտում են դառնալ, ապրել և մնալ քաղաքացի:
Ազատություն Շանթ Հարությունյանին և ընկերներին, Վոլոդյա Ավետիսյանին և մյուս քաղբանտարկյալներին:
.jpg&w=178)
.jpg&w=178)
.jpg&w=178)
.jpg&w=178)
.jpg&w=178)
195.jpg&w=178)
182.jpg&w=178)
200.jpg&w=178)
206.jpg&w=178)
211.jpg&w=178)
221.jpg&w=178)
184.jpg&w=178)
231.jpg&w=178)
41.jpg&w=380)
357.jpg&w=180)
179.jpg&w=180)
220.jpg&w=170)
44.jpg&w=170)
230.jpg&w=170)
219.jpg&w=380)
200.jpg&w=180)
221.jpg&w=180)
231.jpg&w=180)
350.jpg&w=180)