20-րդ դարում Անկախ պետության հռչակմամբ այդ տարածքի բնակիչները հայտնում են քաղաքակիրթ աշխարհին, որ այլևս հանդես են գալու որպես պատասխանատու քաղաքացիներ, որոնք ունակ են կայացնելու քաղաքակիրթ աշխարհին բնորոշ արժանապատիվ և օրինական որոշումներ:
Անկախ պետությունը դադարում է գոյություն ունենալ, երբ նրա բնական, մարդկային, մշակույթային ռեսուրսներն օգտագործվում են որևէ խմբի կողմից հանուն իր շահերի:
Եվ նման պետությունը վեր է ածվում այդ խմբի կալվածքի, իսկ այդ կալվածքում բնակվողները դառնում են հպատակներ:
Առայժմ չենք կարողացել Հայաստանի Հանրապետությունը դարձնել Անկախ պետություն:
Հաջողություն եմ մաղթում այդ գործում բոլորին, ովքեր չեն հաշտվում հպատակ լինելուն և ձգտում են դառնալ, ապրել և մնալ քաղաքացի:
Ազատություն Շանթ Հարությունյանին և ընկերներին, Վոլոդյա Ավետիսյանին և մյուս քաղբանտարկյալներին:
175.jpg&w=178)
195.jpg&w=178)
202.jpg&w=178)
186.jpg&w=178)
213.jpg&w=178)
214.jpg&w=178)
223.jpg&w=178)
310.jpg&w=178)
260.jpg&w=178)
318.jpg&w=178)
240.jpg&w=178)
345.jpg&w=178)
415.jpg&w=178)
601.jpg&w=178)
475.jpg&w=178)
764.jpg&w=178)
877.jpg&w=178)
1069.jpg&w=178)
1305.jpg&w=178)
392.jpg&w=380)
136.jpg&w=180)
28.jpg&w=180)
473.jpg&w=170)
175.jpg&w=380)
125.jpg&w=180)
601.jpg&w=180)
413.jpg&w=180)