20-րդ դարում Անկախ պետության հռչակմամբ այդ տարածքի բնակիչները հայտնում են քաղաքակիրթ աշխարհին, որ այլևս հանդես են գալու որպես պատասխանատու քաղաքացիներ, որոնք ունակ են կայացնելու քաղաքակիրթ աշխարհին բնորոշ արժանապատիվ և օրինական որոշումներ:
Անկախ պետությունը դադարում է գոյություն ունենալ, երբ նրա բնական, մարդկային, մշակույթային ռեսուրսներն օգտագործվում են որևէ խմբի կողմից հանուն իր շահերի:
Եվ նման պետությունը վեր է ածվում այդ խմբի կալվածքի, իսկ այդ կալվածքում բնակվողները դառնում են հպատակներ:
Առայժմ չենք կարողացել Հայաստանի Հանրապետությունը դարձնել Անկախ պետություն:
Հաջողություն եմ մաղթում այդ գործում բոլորին, ովքեր չեն հաշտվում հպատակ լինելուն և ձգտում են դառնալ, ապրել և մնալ քաղաքացի:
Ազատություն Շանթ Հարությունյանին և ընկերներին, Վոլոդյա Ավետիսյանին և մյուս քաղբանտարկյալներին:
.jpg&w=178)
.jpg&w=178)
.jpg&w=178)
.jpg&w=178)
12.jpg&w=178)
14.jpg&w=178)
14.jpg&w=178)
38.jpg&w=380)
205.jpg&w=180)
129.jpg&w=170)
158.jpg&w=170)
12.jpg&w=380)
13.jpg&w=180)
17.jpg&w=180)
7.jpg&w=180)
399.jpg&w=180)