Այս հանճարեղ գրողը ուներ բարձրաձայն մտածելու սովորություն։ Նա բարձրաձայն ինքն իրեն պատմում էր իր գրքերի սցենարները, ինքն իր վրա բարկանում կամ գովում իրեն։ Մի անգամ, երբ Դոստոևսկին աշխատում էր իր «Ոճիր և պատիժ» վեպի վրա, բարձրաձայնելով Ռասկոլնիկովի և պառավի մասին վերլուծությունները, վախեցրել էր սպասավորին, ով, դռան ետևից լսելով այս ամենը, մտածել էր, թե գրողը պատրաստվում է սպանություն գործել։