Չնայած վերջին ժամերին ղարաբաղա-ադրբեջանական սահմանին հարաբերական դադար է հայտարարված, բայց անհանգստությունն ու մտահոգությունը շարունակվում է: Սահմանին հերոսաբար զոհված զինվորների հոգու հանգստության համար բոլորս ենք աղոթում ու սգում, իսկ Հայաստանի ժողովրդական արտիստ, կոմպոզիտոր Արթուր Գրիգորյանը, ոչ միայն սգում է, այլեւ մտածում՝ չգիտի, թե ինչպես ենք նայելու թեկուզեւ հերոսաբար զոհված զինվորների ծնողների աչքերին: Life.panorama.am-ի հետ Արթուր Գրիգորյանը դժվարացավ խոսել, նրա կարծիքով՝ փոքրերին չպետք է խառնել մեծերի խաղերի մեջ.

«Ես չեմ ուզում խոսել վերջին օրերի լարվածության մասին, քանի որ դա խոսելու բան չէ, եթե այս պահին ինձ տեսնեք, կհասկանաք, որ անհնար է կարողանամ այդ մասին խոսել. ոչ թե չեմ ուզում, այլ չեմ կարող: Եթե ես դեռ 90-ականներից այդ մարդը չլինեի ու միշտ կանգնած չլինեի Արցախի կողքին, գուցե հիմա կարողանայի խոսել, բայց ես երբեք ոչ մի կադր ցույց չեմ տվել, թե այդ տարինեին ինչ ենք արել ու ինչու ենք արել, նույնը եւ այսօր է: Ես չեմ կարող գնալ Ղարաբաղի հրապարակում կանգնել ու ցույց տալ, որ ես Արթուր Գրիգորյանն եմ ու  տեսեք, թե ես ինչ լավն եմ ու ինչ հերոս եմ, նույնը եւ խոսքին է վերաբերվում»,- հուզված նշեց ժողովրդական արտիստն ու շարունակեց.

Շարունակությունը՝ այստեղ: