«Փաստ» օրաթերթը գրում է.

Օրերս Ակնայով Ստեփանակերտ ռուսական հումանիտար օգնություն հասավ: Հաջորդիվ քայլերն ուղղված են Լաչինի միջանցքի բացմանը: Ավելի հաճախ քաղաքական ու հասարակական իրադարձությունների շուրջ ձևավորված աղմուկը թույլ չի տալիս զանազանել, թե ինչ է իրականում տեղի ունենում: Քաղաքական վերլուծաբան Ռուբեն Մարգարյանն ընդգծում է՝ ստեղծված իրավիճակը քննարկելու համար նախ պետք է հստակ հասկանալ, որ այն մեկ օրվա արդյունք չէ:

«Ամեն ինչին ավելի պարզ նայենք: Հումանիտար օգնությամբ մեքենա է մտել Ստեփանակերտ, այն եկել է Ռուսաստանից: Արցախում հումանիտար ճգնաժամ է, մարդիկ լուրջ խնդիրներ ունեն սննդի հետ կապված: Այն, որ մեքենան հասել է Ստեփանակերտ և թեկուզ կարճ ժամանակահատվածի և, այո, քիչ թվով մարդկանց հոգսը մի փոքր կթեթևանա, դրական է: Սակայն կա ևս մեկ հետաքրքիր հարց, որը վստահ եմ՝ դիտավորյալ չի շեշտադրվում: Ո՞վ է թույլ տվել, որ մեքենան տեղ հասնի: Թույլ է տվել Ղարաբաղի իշխանությունը, ժողովուրդը: Զուգահեռաբար Ղարաբաղի այսօրվա իշխանությունը թույլ չի տվել, որ այդ ճանապարհով անցնի Ադրբեջանի Կարմիր մահիկի մեքենան: Փորձենք, մի կողմ դնելով ամեն ինչ ու բոլորին, նայել բացառապես այդ փաստին: Ղարաբաղն է որոշում՝ այդ ճանապարհով ով կարող է անցնել, ով՝ ոչ, այն ճանապարհով, որն, ըստ Ադրբեջանի, իրենցն է: Այս հարցի շեշտադրումներն այնքան պարզ են, բայց կան մարդիկ, որ դրա մեջ տեսնում են սարսափելի վտանգ՝ Ղարաբաղը կորցրեց իր սուվերենությունը, դարձավ Ադրբեջանի մաս և այլն: Բայց լրիվ հակառակն է, այդ փաստը վկայում է, որ Ղարաբաղի իշխանությունը վերահսկում է ճանապարհը: Ցավոք, մարդկանց մեծ մասն այդ հասարակ իրադարձությունը մեկնաբանում է ոչ թե այդ պարզ տրամաբանությամբ, այլ ելնելով նրանից, թե ամերիկամետ է, ռուսամետ և այլն: Եթե այդ մեքենան լիներ, ասենք, ֆրանսիական կամ ամերիկյան, շատերն այդ աղմուկը չէին բարձրացնի: Աղմուկ բարձրացնողները որոշել են, որ Ռուսաստանը կործանված է, և պետք է բռնել հակառակ կողմը»,-«Փաստի» հետ զրույցում ասում է Մարգարյանը:

Ընդգծում է՝ մեղադրում են Ղարաբաղի՝ դեռ մի քանի օրվա իշխանություններին: «Գրում են՝ նոր նախագահը և նրան ընտրած պատգամավորները պատասխանատու են 30 հազար սոված երեխաների համար: Բայց չէ՞ որ նրանք չեն ստեղծել այն վիճակը, որ երեխաները հիմա խնդիրներ ունեն: Կարևոր է հաջորդ քայլը՝ աշխատելու են, որ բացվի Լաչինի միջանցքը: Կրկին մեղադրում են՝ Լաչինի միջանցքը չի բացվել: Բայց չէ՞ որ այն փակ է դեկտեմբերից, մարդիկ նոր են ստանձնել իշխանությունը և փորձում են լուծել այդ հարցը: Հույս ունեմ, որ կստացվի, եթե շատ չխանգարեն: Եթե հարցնեք, թե ով պետք է խանգարի, կարձագանքեմ՝ ցավոք, ամենամեծ խանգարողը Երևանն է՝ այդ աղմուկով, անիմաստ խոսակցություններով ու բամբասանքներով, «բա ինչո՞ւ չէիք լսում Սամվել Բաբայանին, ինչո՞ւ չէիք համաձայնում, որ Աղդամով բեռ գա և այլն»»,-նշում է մեր զրուցակիցը:

Լաչինի միջանցքը բացելու մասով հայտարարությունները, կարծես, ավելի կտրուկ են դարձել: «Միջազգային հանրությունն ասում է, որ միջանցքը պետք է բացվի: Աղդամի ճանապարհի հարցում միջազգային հանրության համար գուցե անհասկանալի է, թե ինչո՞ւ Ղարաբաղը չի համաձայնում դրա բացմանը: Միջազգային խաղացողների կողմից ճնշումն ուժեղացել է միջանցքի բացման հարցում, երևի նաև այն պատճառով, որ նրանց միջև մրցակցություն կա: Բոլորն ուզում են, որ իրենց խոսքն ավելի լսելի լինի, իրենք դառնան հարցի հիմնական լուծողը: Այս ճնշումն ազդում է Ադրբեջանի վրա, կարծում եմ՝ ցանկանում են ինչ-որ բանաձև գտնել, որ և՛ միջանցքը բացվի, և՛ Աղդամով ճանապարհը: Բայց երկրորդի դեպքում ստիպողաբար ինչոր բան անել չեն կարող: Ղարաբաղի իշխանություններից շատ բան է կախված: Վերջերս նախագահն ասել էր, որ կարևորն այն է, թե ով է վերահսկում այս կամ այն ճանապարհը և անվտանգությունը: Կան կոնկրետ կետեր, որոնք այս պահին կարևոր են: Ասում են՝ հիմա բանակցությունների են գնում Լաչինի միջանցքը բացելու նպատակով (հարցազրույցը տեղի է ունեցել երեկ կեսօրին), կամ՝ ինչպես պետք է գործի Աղդամով ճանապարհը: Հիմա Լաչինի միջանցքում ադրբեջանական անցակետ կա, հավանաբար քննարկվում է, թե Կարմիր խաչն ու խաղաղապահները կարող են միջանցքով անարգել անցնել, թե՞ ոչ: Պրոցեսը նոր է սկսվել, Ղարաբաղի նոր իշխանությունն, ըստ երևույթին, փորձում է այդ հարցերի լուծումը գտնել, ավելորդ աղմուկն իմաստ չունի և խանգարում է»,-ասում է քաղաքական վերլուծաբանը:

Մանրամասները՝ «Փաստ» օրաթերթի այսօրվա համարում