«Փաստ» օրաթերթը գրում է.
«Օգոստոսի 1-ից գազով աշխատող բոլոր ավտոմեքենաները պարտադիր պետք է ստուգված և փորձարկված լինեն լիցենզավորված կազմակերպության կողմից, ունենան դրա վերաբերյալ պատասխան վկայագիր։ Եթե վկայագիր չունենան, մեքենաների գազաբալոններն ուղղակի չեն լիցքավորվի։ ՏԿԵ նախարարության հրապարակած վերջին տվյալների համաձայն՝ Երևանում և մարզերում այժմ գործում է լիցենզավորված 15 կազմակերպություն՝ Երևանում Շիրակի, Լոռու, Տավուշի և Գեղարքունիքի մարզերում։ Նախարարությունից լրատվամիջոցներից մեկին հավաստիացրել էին, թե կազմակերպությունների թիվը կավելանա։
«Իրազեկ և պաշտպանված սպառող» ՀԿ նախագահ Բաբկեն Պիպոյանն ընդգծում է՝ պետք չէ սպասել հերթական դժբախտ պատահարին, հետո սկսել գործ անել, անկասկած պետք է քայլեր ձեռնարկել անվտանգությունն ապահովելու համար, բայց դրանք պետք է այնպես ձեռնարկվեն, որ և՛ հնարավորինս արագ ապահովենք անվտանգությունը, և՛ հնարավորինս քիչ սոցիալական խնդիրներ ստեղծենք:
«Ամեն անգամ, երբ գազաբալոնի պայթյուն է լինում, մարդ մահանում, պետությունը հիշում է, որ ինքն այստեղ անելիք ուներ, բայց չի արել: Հենց ինչ-որ քայլեր են ձեռնարկվում, առաջ է գալիս հարցի հակառակ կողմը՝ կան քաղաքացիներ, որոնք այդ պահին ունենալու են որոշակի խնդիրներ: Դրա համար ի՞նչ է պետք անել: Կան գազաբալոններ, որոնք արդեն ժամկետն անց են, կամ էլ ժամկետը մոտենում է ավարտին: Աստված չանի, եթե պայթյուն լինի և մարդ մահանա, պետք է ասենք՝ ո՞ւր էին նայում պետական կառույցները: Ուրեմն, պետք է սկսենք հենց այդ բալոններից, այսինքն՝ վերահսկողություն իրականացնելը սկսում ենք ինչ-որ կետից: Երբ այդ կետը չես ասում, սահմանում ես չափորոշիչ, աղմուկ է լինում, դժգոհություն, իսկ պետությունն էլ ասում է՝ ուզում էի ինչ-որ բան անել, չստացվեց, դուք բողոքեցիք: Հետո՝ երկրորդ քայլն ենք անում:
Հասկանում ենք, որ հերթեր են գոյանալու, սպասարկման կետերում համապատասխան լիցենզիա ունեցող կազմակերպությունների թվի դեֆիցիտ ունենք: Կարո՞ղ էինք այս ընթացքում ստեղծել համապատասխան ենթակառուցվածք, որ այդ ծառայությունը՝ եզրակացությունը, որ գազաբալոնային համակարգը ճիշտ է տեղադրված, քաղաքացուն մատուցվեր շատ մատչելի գնով: Նման բան արե՞լ ենք, ոչ: Հիմա բնական է, որ ազատ շուկայական հարաբերություններով առաջարկ պահանջարկի սահմաններում միանգամից մեծ հերթեր են լինում, գնի թանկացում, հետո ասելու ենք՝ ո՞ւր է նայում Մրցակցության պետական հանձնաժողովը, նա էլ իր հերթին ասելու է՝ գերիշխող դիրք չկա, ինչի՞ն նայեմ: Վերջում ստացվելու է, որ ունենք պրոբլեմ, բայց չունենք պրոբլեմի լուծում»,«Փաստի» հետ զրույցում ասում է Պիպոյանը»:
Հոդվածն ամբողջությամբ` թերթի այսօրվա համարում: