ԱԺ արտահերթ ընտրությունների ժամանակի մեքենան

Սահմանադրության 92-րդ հոդվածն ամրագրում է, որ Ազգային ժողովի արտահերթ ընտրություններն անցկացվում են դրա արձակումից 30-ից 45 օր հետո: Սակայն, Ընտրական օրենսգրքի 10-րդ հոդվածի 9-րդ մասը ենթադրում է, որ զինվորականների ընտրական ցուցակները պետք է ԿԸՀ-ին փոխանցվեն քվեարկությունից 50 օր առաջ: Այսինքն, եթե Հրայր Թովմասյանը ամեն ինչ ճիշտ է գրել, ապա ընտրությունը նշանակելուց հետո պետք է ժամանակի մեքենայով հետ գնալ ու փոխանցել ցուցակները:
Առհասարակ Ընտրական օրենսգրքի բազմաթիվ ժամկետներ, մեղմ ասած, հակասում են արտահերթ ընտրությունների սահմանադրությամբ նշված ժամկետին: Այդ պրոբլեմների մի չնչին մասն է լուծված՝ արտահերթ ընտրությունների համար առանձին ժամկետներ սահմանելով: Նման խնդիրներ կան օրինակ, ԸՕ 4-րդ գլխում և 13-րդ հոդվածի 2-րդ մասում:

Երևանի ավագանու արտահերթ ընտրությունների իրարամերժ կարգավորումները

Մի կողմ թողնելով այն, որ Հրայր Թովմասյանը մի օրենքում «Երևան քաղաքում տեղական ինքնակառավարման մասին» ՀՀ օրենքի 17-րդ հոդվածում գրել է «լիազորություների ժամկետի կրճատում» եզրույթը, իսկ Ընտրական օրենսգրքում «ավագանու արձակում» եզրույթը, նա նաև լրջագույն բացթողումներ է արել: Այդ երկու օրենքներում Թովմասյանը Երևանի ավագանու ընտրությունների տարբեր՝ իրար հակասող, ժամկետներ է գրել: Ընդ որում, Ընտրական օրենսգրքում գրված ժամկետն այնպիսին է, որ Կառավարությունը կարող է տարիներով հետաձգել արտահերթ ընտրությունը:
Մանրամասն այդ մասին գրել ենք՝ https://uic.am/4748

 ԿԸՀ անդամի հակասահմանադրական պահանջներ

Սահմանադրության 195-րդ հոդվածի 3-րդ մասով հստակ սահմանվում է այն պահանջների ամբողջականությունը (չշփոթել անհամատեղելիության պահանջների հետ), որոնց պետք է բավարարի ԿԸՀ անդամ ընտրվող անձը:
Սակայն, Ընտրական օրենսգրքի 43-րդ հոդվածով, պարզապես թռնելով Սահմանադրության գլխի վրայով, ԿԸՀ անդամի թեկնածուի նկատմամբ մի փունջ լրացուցիչ պայմաններ են դրվել:

Երևի կարող եմ չգրել Սահմանադրության 213-րդ հոդվածի փնթիության մասին (որտեղ «մոռացել են» գրել, որ ՍԴ անդամները դառնում են ՍԴ դատավոր) և հեղափոխությունից հետո ի հայտ եկած ու շատ ծեծված այլ կարգավորումներից (վարչապետի ընտրություն և այլն), որոնք ևս Սահմանադրության նկատմամբ անլուրջ վերաբերմունքի դրսևորումներից էին:

Հ.Գ. Ճիշտն ասած, այսքանը չէի գրի, եթե ոմանք կասկածի տակ չդնեին այն, որ Հրայր Թովմասյանի հեղինակած իրավական ակտերի մեջ լրջագույն տեխնիկական խնդիրներ կան, ինչը խոսում է իր մասնագիտական որակների մասին»: