«1999 թվականն էր, ես ԵՊՀ իրավագիտության ֆակուլտետի 4-րդ կուրսի ուսանող էի: Մեկ տարի առաջ Լևոն Տոր-Պետրոսյանը հրաժարական էր տվել, և դրան հաջորդած նախագահական ընտրություններին հավակնություն էր հայտնել Կարեն Դեմիրճյանը: Նա հայտնվեց Ռոբերտ Մավիսակալյանի եթերում և իր խոսքով, տեսքով, անմիջականությամբ հմայեց բոլորին: Վստահություն ներշնչող, բանիմաց, ուժեղ մի մարդ: Նախագահական ընտրությունները կեղծվեցին, Ռոբերտ Քոչարյանը հռչակվեց նախագահ: Վազգեն Սարգսյանը և Կարեն Դեմիրճանը միացան՝ ստեղծելով միասնություն դաշինքը:

 

Ասում էին, որ այդ դաշինքի ստեղծմամբ էր պայմանավորված կեղծված ընտրություններից հետո հետընտրական պրոցեսների բացակայությունը: Դաշինքը շռնդալից հաղթանակ տարավ ԱԺ ընտրություններին: Քոչարյանը հայտնվեց մեկուսացման մեջ: Բանը հասավ նրան, որ լրագրողը հարցնում է, թե արդյոք ինքն իրեն անգլիական թագուհի չի զգում: Վազգենը գնաց ԱՄՆ, վերադարձավ և հայտարարեց, որ Հայաստանին սպասում են նոր փոփոխություններ:

Հոկտեմբերի 27-ն էր Նաիրի Հունանյանն իր հանցակիցների հետ մտավ ԱԺ դահլիճ: Սերժ Սարգսյանը ԱԱԾ ղեկավար էր, բայց ասում էին, թե երկրում չէ: Խոսում էին նաև, թե իբր մի քանի օր առաջ Բաղրամյան 26-ում Վազգենը վիճել է Քոչարյանի հետ և դուռը շրփացնելով դուրս է եկել: Զարմանալի էր նաև, որ մարդը, ով հենց նոր նպատակային սպանել է ժողովրդի մեծ սերը վայելող Դեմիրճյանին կոչ էր անում ժողովրդին գալ իրեն սատարելու: Չնայած հենց նոր գնդակահարվել էին ԱԺ ղեկավարությունը, վարչապետը, պատգամաորները, նախագահի պաշտոնը զբաղեցնող Ռոբերտ Քոչարյանը գալիս է ԱԺ և բանակցում Նաիրիի հետ, ով քիչ անց հանձնվում է:
Սա են իմ՝ 19-ամյա ուսանողիս հիշողությունները, ով այդ օրը կանգնած էր ԱԺ շենքի դիմաց և փորձում էր հասկանալ՝ ինչ եղավ»,-գրել է նա: