Լավրովը նաև ավելացրել էր. «Կողմերը հայտարարություններ են անում, բավականին լուրջ, այդ թվում՝ հնչել են բառեր, թե «Ղարաբաղը Հայաստան է», ինչպես Տիրանայից Ալբանիայի վարչապետն էր հայտարարում՝ «Կոսովոն Ալբանիա է»: Նման հայտարարությունները, իհարկե, չեն նպաստում քաղաքական գործընթացը վերսկսելու համար համապատասխան մթնոլորտի ձևավորմանը»:

Դ. Դվորնիկովը, սակայն, գտնում է, որ պետք չէ խորը իմաստ փնտրել նաև ՌԴ ԱԳ նախարար Լավրովի՝ երկրորդ օրվա խոսքերի մեջ:

«Երկար ժամանակ ինքը՝ Լավրովը, անգամ՝ Մարիա Զախարովան պարբերաբար բավականին զգացմունքային հայտարարություններ էին անում Ադրբեջանի հասցեին՝ պաշտոնական Բաքվի սադրիչ հայտարարությունների հետ կապված: Հաշվի առնելով դա, ինչպես նաև ՌԴ-ի նախագահի այցը Երևան և նրա բարեկամական շփումը Փաշինյանի հետ, կոնֆետ պահանջվեց նաև Ադրբեջանի համար: Եվս մեկ կարևոր պահ. Լավրովն ընդգծեց, որ իրավիճակը շփման գծում կայուն է: Կարծում եմ՝ թեթև և նշանակություն չունեցող նախատինքը՝ ուղղված Երևանին, արվել է նաև իրավիճակը քիչ թե շատ հանդարտ մակարդակում պահպանելու համար:

Փորձագետները վաղուց նկատել են, որ ադրբեջանական կողմը պարբերաբար արձագանքում է քաղաքական հայտարարություններին նոր սադրանքներով: Ամեն դեպքում, Լավրովի խոսքերը պետք չէ մեկնաբանել՝ որպես քաղաքական որոշիչ հայտարարություն: Դա ոչ ավել է, քան հանգստացնող էֆեկտով հռետորական լրացում՝ Բաքվի համար»,- շեշտեց Դվորնիկովը:

Անդրադառնալով հայ-ռուսական հարաբերություններին՝ նա նշեց, որ դրանք կայուն են, առկա է նորմալ միություն, փոխադարձ կախվածություն:

«Ինչպես ես ավելի վաղ ասել եմ՝ փոփոխություններ կլինեն տասը տարի հետո՝ քաղաքական սերնդի փոփոխության հետ մեկտեղ: Հայաստանի երիտասարդությունը նայում է դեպի Արևմուտք, որովհետև հյուսիսում չկան գրավող պատկերներ, որին ցանկություն է առաջանում մոտենալ, միանալ:

ՌԴ-ի մշակութային դիվանագիտությունը ճգնաժամի մեջ է, և ելքը դեռևս չի երևում»,- ամփոփեց Դվորնիկովը»:

Առավել մանրամասն՝ թերթի այսօրվա համարում: