Aravot.am-ը գրում է.

Տարիներ առաջ, 1990-ականների վերջին, մեր տան ընտանեկան միջոցառումներից մեկի ժամանակ, ինչպես վստահ եմ նաև բոլոր ընտանիքներում, սեղանապետը բաժակ էր բարձրացրել արցախյան ազատամարտի հերոսների, կռված տղաների, հերոսական մարտական ուղի անցած հրամանատարների համար: Միջոցառմանը ներկա, հասարակությանը շատ հայտնի բարձրաստիճան զորահրամանատարներից մեկը, թամադայի խոսքին զուգահեռ, ցածր ձայնով ականջիս շշնջաց.

«…հիմա բոլորը գովերգում են ազատամարտն ու հաղթանակները, բայց ժամանակ է գալու արցախյան ազատամարտով անցած և հայտնի դարձած շատերին դատաստանի առաջ են կանգնեցնելու ու պարսավանքի ենթարկեն»: Ես շանթահարված ու թերահավատ հայացքով նայեցի գեներալին ու ասացի. «… ոչ մի պատճառ չունեմ այդպես մտածելու, չի կարող նման բան լինել: Մեր ժողովուրդը շատ թանկ է վճարել այդ հաղթանակի համար, Արցախի ազատության ու միասնական Հայաստանի անվտանգության համար, իսկ բոլոր հրամանատարներն այդ գործում իրենց մեծ լուման ունեն»:

Առավել մանրամասն՝ սկզբնաղբյուր կայքում: