Մարդկայնորեն հասկանում եմ, երբ աղջիկն հորը բնութագրում է որպես անսահման ուժ ունեցող մարդու... սակայն պետք չէ մոռանալ, որ հայ ժողովուրդն էլ անսահման հանդուրժող, բայց անարդարության և մարդասպանների դեմ պայքարող ժողովուրդ է...
Հ.Գ. Այս դատավարությունը բնավ էլ քաղաքական վրեժխնդրություն կամ արկածախնդրություն չէ, այն հասարակության գիտակցված պահանջ է... սա մարտի 1֊ին Երևանի կենտրոնում գնդակահարված 10 անմեղ տղաների խնդրանք է, տղաներ՝ ովքեր ապրել էին ուզում...