Ադրբեջանական բանակում խախտումների վիճակագրությունը խիստ գաղտնի է։ Իրավապահների հասանելիությունը բանակային հատված արգելված է, եւ հնարավոր չէ հաստատել՝ ինչ հոդվածներով են տեղի ունենում իրավախախտումները։ Ստորաբաժանումներ հասանելիությունը թույլատրվում է միայն հրամանատարության որոշմամբ։
Չնայած դրան՝ ԶԼՄ-ներում եւ սոցցանցերում ադրբեջանական բանակում խախտումների, ծաղրանքի ու վիրավորանքների, կոռուպցիայի բազմաթիվ փաստեր են տարածվում։ Վիճակը հատկապես վատ է ազգային փոքրամասնությունների շրջանում՝ թալիշներ, թաթեր եւ այլք։ Պայմանագրային զինծառայողները՝ օգտվելով հրամանատարության առատաձեռնությունից, փամփուշտներ եւ ավտոմատներ են վաճառում։
Տվյալ խնդրի լուծումը չափազանց բարդ է, քանի որ հետաքննությունը վստահված է միայն զորամասի հրամանատարությանը։ Եթե զորամասում ինչ-որ բան է տեղի ունենում, դա հետաքննում է զորամասի հրամանատարի տեղակալը։ Սակայն հազվադեպ չեն դեպքերը, երբ հենց հրամանատարությունն է մեղավոր բանակում իրավախախտումների համար, այդ դեպքում ո՞վ ինքն իր դեմ հետաքննություն կսկսի։
Ադրբեջանական բանակն իրենից փակ գոտի է ներկայացնում, նույնիսկ առավել փակ, քան բանտում, քանի որ բանտերում մոնիթորինգ են անցկացնում հասարակական-դիտորդական հանձնաժողովները։
Հայտնի են դեպքերը, երբ ադրբեջանցի զինծառայողները ստիպված են լինում իրենց հաշվին պահեստամասեր գնել, ընդ որում, հաճախ, վճարել ուրիշների գողացածի համար։ Հրամանատարությունը զինծառայողների արձակման, բնութագրերի, զինգրքույկների վաճառքով է զբաղված, զինծառայողներից վերցնում է հեռախոսներն ու փողերը։ Դրան ի պատասխան՝ հուսահատված զինծառայողներն անանուն նամակներ են գրում՝ վախենալով հրամանատարության պատժից։