Այսօր՝ մարտի 5-ին, հայազգի ռազմական և քաղաքական գործիչ Վազգեն Սարգսյանի ծննդյան օրն է. նա կդառնար 62 տարեկան: 

Վազգեն Սարգսյանն իր ակտիվ գործունեությունը սկսել է 1988 թվականին Ղարաբաղյան շարժման ժամանակ, որի նպատակն էր Արցախի միացումը Հայաստանին: Նա նշանակվեց պաշտպանության նախարար նախագահ Լևոն Տեր-Պետրոսյանի հրամանագրով Հայաստանի անկախացումից քիչ անց՝ 1991 թվականի վերջին:

 Տարբեր պաշտոններում նա մասնակցել է ռազմական գործողությունների մինչև 1994 թվականը, երբ կնքվեց զինադադար, և դե ֆակտո Արցախը ձեռք բերեց անկախություն:

Հետպատերազմյան տարիներին Սարգսյանը մնաց զինված ուժերում` դառնալով Հայաստանի քաղաքականության մեջ որպես հզոր գործիչ: Սարգսյանը հիմնեց Երկրապահ կամավորական միությունը, որը միավորեց Հանրապետական կուսակցության հետ և դաշինք կնքեց նախկին կոմունիստական առաջնորդ Կարեն Դեմիրճյանի հետ: 1999 թվականի մայիսի խորհրդարանական ընտրություններում նրանց դաշինքը հաղթանակ տարավ և մեծամասնություն ձևավորեց Ազգային Ժողովում: Սարգսյանը դարձավ վարչապետ և դե ֆակտո Հայաստանում որոշում ընդունող, որը վերահսկում էր երկրի զինված ուժերը և օրենսդիր մարմինը:

Սպարապետը մի առիթով ասել է. «Բոլորն ինձ ճանաչում են որպես մորուքով, խիստ ու ջղային»: Երբ հարցրել էին՝ ինչու՞ չեք փոխվում, սպարապետը պատասխանել էր. «Ես արտիստ չեմ, ինչպե՞ս փոխվեմ, ես չեմ կարող համ ճառ ասել, համ զանգ կախել, այդպես չի լինի»:

Ջղային Վազգենը միևնույն ժամանակ եղել է շատ բարի, դրա հետ մեկտեղ եղել է նաև առաջնորդ, մեկ վարկյանում կարողացել է իր շուրջը հավաքել բոլորին, թե՛ դպրոցական, թե՛ ուսանողական տարիներին: Ընկերների հարցում շատ ուշադիր է եղել, կարծես հաշտեցման, խաղաղության աղավնի լիներ:

«Կնոջ իդեալ չունեմ, հենց ձևավորվի կամուսնանամ»,- ասել էր այն Վազգենը, ով բավականին ուշադիր էր եղել գեղեցիկ սեռի ներկայացուցիչների հանդեպ:

Վազգենի մայրը՝ Գրետա մայրիկը պատմում է, որ մի անգամ ապրիլի 7-ին, երբ եկել էր հայրենի Արարատը, մեքենայից իջել էր և հարևանի հարսներին ու աղջիկներին ծաղիկներ՝ մանուշակներ, ձնծաղիկներ բաժանելով հասել էր տուն:

«Կարոտում եմ հայրենի Արարատը, կարոտում եմ բոլորին, սիրում եմ եղբորս տղային, նա էլ ինձ է սիրում»: Սպարապետի եղբոր որդին՝ Կառլեն Սարգսյանը, ով այսօր արդեն հասուն տղամարդ է, կարոտով է հիշում իր և հորեղբոր զրույցները. «Վազգեն Սարգսյան անունը միշտ իմ մտքում է, անգամ երազներումս… Ես փոքր եմ եղել և երևի թե այդքան լուրջ  թեմաների մասին Վազգենի հետ չեմ զրուցել, հիմնականում խոսել ենք սպորտից, լավ սովորելուց, խելացի և ուժեղ լինելուց: Նա ինձ համար իդեալ է, երևի ինձ նման շատերը կցանկանան նմանվել Վազգենին»:

«Ամենաշատը Վազգենը տոլմա էր սիրում, հատկապես իմ սարքած տոլմեն, որտեղ էլ ուտեր, ասում էր՝ իմ մոր տոլմեն չի: Սիրում էր հատկապես կաղամբովը, կարմիր լոբի էլ էր սիրում: Երբ ուզում էինք սոխը դանակով կտրեինք, ասում էր չէ, չէ դանակով մի կտրի, ձեռքով ջարդի, որ համով լինի»,- մի առիթով պատմել է Գրետա մայրիկը:

 «Մարդասեր էր Վազգենը, սիրում էր թեյը բալի կամ ծիրանի մուրաբայով խմել, հաց ու պանիր էլ դնեինք, մեր տանը երգ ու պար էր: Վազգենը գնաց, երգ ու պարն էլ իր հետ տարավ »,- նշում է Գրետա մայրիկը: 

Վազգեն Սարգսյանը,  Կարեն Դեմիրճյանը և վեց այլ պատգամավորներ ու մեկ նախարար սպանվեցին 1999 թվականի հոկտեմբերի 27-ին խորհրդարանի շենք մուտք գործած մի խումբ զինված անձանց կողմից: Գլխավոր մեղավորները ցմահ դատապարտվեցին: