«Փաստ» օրաթերթը գրում է.

ԱԺ ընտրությունների ժամանակ 3%–անոց արգելքը հաղթահարած կուսակցություններին բյուջեից գումար տալու կառավարության որոշումը եվրոպական երկրներում վաղուց ընդունված կարգ է՝ «Փաստի» հետ զրույցում ասաց Դեմոկրատական կուսակցության ղեկավար Արամ Գասպարի Սարգսյանը: Դրա նպատակը կուսակցությունների գործունեությունն ամրապնդելն է, քանի որ բոլոր երկրներում էլ ընդդիմադիր կուսակցությունները նման գումարների կարոտ են:

«Կուսակցությունները գումար ունենալու խնդիր չէին ունենա, եթե մենք չունենայինք այս օլիգարխիկ համակարգը: Նրանք էլ հենց ծնել են այն կուսակցություններին, որոնք ֆինանսների կարիք ընդհանրապես չունեն»,– ասաց Ա. Սարգսյանը:

Քաղաքական գործչի կարծիքով կուսակցությունների միջև գաղափարական պայքարը վաղուց վերածել են փողակռվի և մրցակցում են ֆինանսական հնարավորություններով: Դրա հետևանքով էլ նախընտրական պայքարը վերածվել է մեծ ու հաստ դրամապանակների մենամարտի:

«Հիմա, երբ տեսնում ենք, թե այս կամ այն կուսակցությունների գլխին կանգնած մարդիկ ինչպիսի կարողություն ունեն, ինչ բիզնեսով են զբաղված ու ինչ շահույթներ են ստանում, իհարկե, ծիծաղելի է, որ նրանց 2 կամ 10 միլիոն դրամ հատկացնեն պետական բյուջեից»,– ասաց Ա. Սարգսյանը:

Դեմկուսի ղեկավարը սակայն նշեց, որ չնայած ֆինանսական բարդություններին, իրենց կուսակցությունը ձեռքերը ծալած չի նստում: Նոր են ավարտվել Հայաստան–Եվրամիություն համաձայնագրում ներառված իրենց տեսանկյունից խնդրահարույց թվացող հարցերը մեկ փաթեթով ներկայացնելու աշխատանքը:

«Մեզ համար անընդունելի է «մեր օրենսդրությունը եվրոպականին մոտարկել» արտահայտությունը: Եվ երբ ես ասում էի, որ մեր սուվերեն իրավունքները մեզնից տանում են, ապացուցվեց, որ դա այդպես է: Շատերին թվում է, թե այս կամ այն ուղղությանը միանշանակ տրվելը հայրենասիրություն է, լինի եվրոպամետ, արևմտամետ, թե՝ այլ, բայց մոռանում են, որ իրական հայրենասիրությունը հարցերին քո սեփական երկրի պետական շահի տեսանկյունից դիտարկելն է: Հակառակ դեպքում ուրիշի շահերը քո երկրում իրացնողի դերում ես սկսում հանդես գալ»,– ասաց Ա. Սարգսյանը:

Ու չնայած որ կուսակցության ղեկավարը կողմ է արտաքին հարաբերությունների դիվերսիֆիկացմանը, բայցև կարծում է, որ առաջնայինը միշտ եղել ու մնում է ազգային շահերից ելնելով սեփական դիրքորոշումը ներկայացնելը: Ընդդիմադիր կուսակցությունների պասիվությունը Ա.Սարգսյանը պատճառաբանում է ամբիոն չունենալու հանգամանքով: Հակառակ դեպքում ընդդիմությունը հնարավորություն կունենար բարձրաձայնել իր դժգոհությունը, թե ինչու օրինակ՝ համաձայնագիր ընդունելուց առաջ որևէ մեկն իրենց չի հարցնում, թե ինչ կարծիք ունեն:

«Ինչո՞ւ հանրային մեծ քննարկում չկազմակերպվեց: Չէ՞ որ սա լուրջ խնդիր է: Բացի այդ, համաձայնագիրը ստորագրելուց հետո ստեղծվելու է մի մեծ բյուրոկրատական համակարգ, որը պետք է համաձայնագրում ներառված կետերի իրականացման վերահսկողությունն իրականացնի: Այսինքն, իշխանություններն ամեն ինչ որոշել են, մեզ էլ ասում են պետք է կուլ տաք: Այդ դեպքում որտեղ մնաց մեր սուվերեն իրավունքը»,– ասաց Ա. Սարգսյանը:

Կուսակցության ղեկավարին վրդովվեցնում է նաև, որ քաղաքացիական հասարակություն ասելով բոլորը հասկանում են միայն հասարակական կազմակերպությունները, իսկ կուսակցությունները կրկին դուրս են մնում այս ձևաչափից: Նրա կարծիքով, հարցերը չեն լուծվի, մինչև ներկա քրեաօլիգարխիկ համակարգը չքանդվի և նոր համակարգ չձևավորվի: Հակառակ դեպքում բոլոր բարեփոխումները միայն կոսմետիկ բնույթի են լինելու, և որևէ բնագավառում արդարություն չի հաստատվելու:

«Ներկա իշխանությունների ստեղծած համակարգի շնորհիվ բոլորը սպասարկում են միայն իրենց շահերը: Եվ այդ կերակրամանի շուրջ հավաքված պատգամավորները նույնպես նրանց սեփական շահերն են սպասարկում: Այսօր բյուջեի անունով մոլերի խնդիրներն են քննարկում: Եվ դա դարձել է ամենաքննարկվող հարցը: Բայց իրականում բյուջեի հասկացողությունը պետք է ամբողջ ռազմավարության արտահայտությունը լինի, սակայն ո՞վ է խոսում այդ ռազմավարության կամ այն մասին, թե ինչ են պատրաստվում անել, որ երկրի արտագաղթը կանխեն: Այս պարագայում ինչի՞ մասին է խոսքը: Ու եթե մենք հիմա ոչ թե խորհրդարանում ենք, այլ դրսում, դրա պատճառն այն է, որ անհայտ մարդիկ բոլորին հայտնի ճանապարհով կարողացան 25–30 հազար ձայն հավաքել ու հիմա էլ ոչինչ չեն անում խորհրդարանում: Պարզ է չէ՞ ինչու: Եվ այդպես էլ փակվում են բոլոր մնացած հարցերը»,– ասաց Ա. Սարգսյանը:

Քաղաքական կուսակցության ղեկավարի խորին համոզմամբ, այս ամենը սկսվել է 1996 թվականի ընտրությունները կեղծելուց: Հիմա, արդարությունը վերականգնելու համար պետք է նորից կրկնել 96–ը, բայց այս անգամ տեր կանգնել արդյունքներին: Դրա համար էլ հարկավոր է կուսակցությունների մի միություն ձևավորել, որպեսզի հնարավոր լինի ներկա համակարգը փոխել: Ու թեև այսօր դրա նախադրյալները չկան, բայց երբ զգան, որ արդեն պահը հասունացել է, անպայման ոտքի կկանգնեն ու կսատարեն մյուսներին:

  Շարունակությունը՝ «Փաստ» օրաթերթի այսօրվա համարում