«Փաստ»-ի հյուրն է Ազգային ժողովի պատգամավոր, «Ելք» խմբակցության անդամ Գևորգ Գորգիսյանը
– Պարոն Գորգիսյան, Դուք հայտարարեցիք, որ Ձեր խմբակցությունը նպատակ ունի Ազգային ժողովում հանդես գալ ԵՏՄ–ից մեր երկրի դուրս գալու առաջարկով: Ուժի մե՞ջ է այդ որոշումը:
– Դաշինքում քննարկվում է այդ հարցը: Բայց դեռևս վերջնական որոշում չունենք: Եվ հիշեցնեմ, որ դաշինքում բոլոր որոշումներն ընդունվում են կոնսենսուսով:
– Իսկ ին՞չ եք կարծում` Ազգային ժողովում կանցնի՞ ձեր առաջարկությունը, եթե այն անեք: Դրան ինչպե՞ս կվերաբերվեն մյուս կուսակցություններից Ազգային ժողովի ձեր գործընկերները:
– Չեմ կարող ասել: Պարզապես պետք է տեսնենք, թե ԵՏՄ մտնելու հարցում ինչպիսի դիրքորոշում են ցուցաբերել մյուս այդ քաղաքական ուժերը: Հիշենք, որ ընդամենը յոթ պատգամավոր դեմ քվեարկեց այդ նախագծին: Նրանցից մի մասն էլ «Ելք» խմբակցությունից էին:
– Այդ դեպքում դա իմիտացիոն գործընթաց չի՞ լինելու, երբ կանխավ հայտնի է, որ այն չի անցնելու:
– Դա լրջագույն քայլ է լինելու քաղաքական ուժի համար, որն իր դիրքորոշումն է արտահայտում պետության ճակատագրի վերաբերյալ:
– Իսկ ի՞նչ եք կարծում` ժողովրդի մոտ դա ինչպե՞ս կընդունվի: Որովհետև մեր ժողովուրդը չափազանց ռուսասեր է, անգամ` անտրամաբանական ռուսասեր:
– Դա միֆ է:
– Ինչո՞ւ եք այդպես կարծում:
– Որովհետև անգամ առօրյա շփումներից հասկանում ես, որ, իրոք, կա զանգված, որը Հանրապետական կուսակցության քարոզչության ազդեցության տակ մտածում է, թե առանց Ռուսաստանի մեր ժողովուրդը կորած է: Եվ դա այն զանգվածն է, հավանաբար, որն ընտրել է Հայաստանի Հանրապետական կուսակցությանը:
Բայց Հայաստանում կան նաև համարժեք մտածողություն ունեցող մարդիկ, ովքեր պարզ պատկերացնում են իրավիճակը: Եվ այս մարդիկ տեսան, թե հենց վերջին իրադարձությունների ժամանակ ինչքանով ոտնահարվեցին Հայաստանի շահերը Ռուսաստանի կողմից, անգամ ստորացվեց մեր երկիրը: Իսկ ամենաթարմ դեպքն էլ այն է, երբ վերջերս վարորդական իրրավունքի պատրվակի տակ փաստորեն ռուսաց լեզուն պարտադրվում է մեր երկրին որպես երկրորդ պետական լեզու:
Եվ փաստորեն իրավիճակն այսպիսին է` մենք անդամ ենք մի կառույցի, որտեղ մեզ հետ հաշվի չեն նստում, մեր շահերն այդ կառույցի մեջ հաշվի չեն առնվում: Եվ այդ կառույցի մեջ ընդգրկվելով, դեռևս ոչինչ չենք շահել` ի հակադրություն խոստումների, որ մեզ համար այդ կառույցը շահեկան է լինելու:
– Իսկ եթե նկատի ունենանք, որ մեր տնտեսությունն ադապտացված է ռուսական շուկայի՞ն…
– Ռուսական շուկային ադապտացված լինելու հանգամանքը բացարձակապես կապ չունի ԵՏՄ–ին մեր անդամակցության հետ: Ռուսական շուկան մինչև այդ էլ մեզ համար մատչելի էր: Եվ մենք այդ պոտենցիալը չէինք օգտագործում ինչպես հարկն էր:
Ընդ որում, նույն ԵՏՄ–ի պայմանավորվածության շրջանակներից դուրս, մենք ունենք այսօր բոլորովին այլ իրողություններ: Կոնկրետ ներկրողներ կան Հայաստանում, կան փոքր և միջին ձեռնարկատիրության ներկայացուցիչներ, ովքեր լուրջ խոչընդոտների են հանդիպում տարբեր տեսակի սարքավորումների ներկրման հարցերում:
Կան գործարարներ, ովքեր ցանկանում են Հայաստանից արտահանում կատարել ԵՏՄ երկրներ, կրկին հանդիպում են տարատեսակ խոչընդոտների: Ընդ որում, և՛ օրինական բնույթի խոչընդոտների, և՛ ապօրինի խոչընդոտների:
Կամ տարատեսակ դեմպինգի քաղաքականություն է վարվում մեր արտադրանքների նկատմամբ:
Ռուսաստան արտահանվող հիմնական ապրանքատեսակները, որ ավելացել են, գյուղատնտեսական մթերքներն են: Դա էլ պայմանավորված էր բնակլիմայական պայմաններով. բերքը շատ եղավ: Նաև դրան նպաստեցին այլ պետությունների կողմից Ռուսաստանի դեմ կիրառվող պատժամիջոցները:
Եվ այսքանով ասել, որ տնտեսական հարաբերությունները խորացել են, աբսուրդ կլինի պարզապես:
– Հիմա գանք ամենակարևորին. իսկ մեր երկրի անվտանգության հարցին ինչպե՞ս նայենք:
– Ապրիլյան պատերազմը ցույց տվեց, որ ԵՏՄ մտնելը բացարձակապես որևէ կերպ չի ազդում մեր անվտանգության մակարդակի բարձրացման վրա: ԵՏՄ անդամ մեր ռազմավարական գործընկեր երկիրը զենք է մատակարարում մեր հակառակորդին: Այն դեպքում, երբ հստակ է, թե այդ զենքն ում դեմ պետք է աշխատի: Հասկանալի է, որ Ադրբեջանը եթե հարձակողական զենք է գնում մեր ռազմավարական գործընկերոջից, ուղղելու է մեր դեմ:
Եվ այս իրողությունն ուրիշ ինչ–ինչ անունով կոչել, բիզնես համարել, կամ չգիտեմ թե` ինչ, ուղղակի անմտություն է ու անհեռատեսություն:
Ի վերջո, հասկանալի է, չէ՞, որ եթե այդ զենքը մի օր կրակի, հայ զինվորներ են զոհվելու:
– Եվ, հավանաբար, ցանկալի է, որ այդ գիտակցությունն ավելի զանգվածային դառնա մեր հասարակության մոտ:
– Ամեն օր այդ մասին խոսելով` փորձում ենք տվյալ գիտակցությունը տարածել, որպեսզի մարդիկ հասկանան ու տարբերեն իրական իրողությունը Հ1–յան իրողությունից:
Շարունակությունը` «Փաստ» օրաթերթի այսօրվա համարում