Հաց բերող Արթուրի մահն այս փուլում շատ է ալեգորիկ, եվ զարմանալիորեն հաց խլողի տագնապ է առաջացնում։ Եթե Արթուրը գիտեր իր գլխի գալիքը եվ գնում էր գիտակցված ինքնազոհաբերման, նա արժանիորեն մնում է հայության հիշողության պահոցում հաց նեղյալին աստվածահաճո կերպարով։ Իսկ եթե նա իր մահը վաստակել է երկրորդ կալանավորման դրդապատճառով, ապա կալանավորողների խղճին կմնա Արթուրի կորուստը. նրա հանցանքը հաստատ կյանքով վճարելու գին չուներ։ Ի վերջո, ինչ են անում այսօր ընտրություն կոչված ներկայացման մասնակիցները, եթե ոչ հացի կռիվ։ Այդ դեպքում ինչ անել նրանց հետ…