Երեկ մի անմեղսուանակ գրում էր թէ ԱԻՄ-ին մերժեցին, դրա համար ԱԻՄ-ը չի մասնակցում։ Հարգելով իր մարդկային տեսքը ուզեցի <<շան տեղ չդնել>>, բայց այսօր մեր պատուական Խաչիկ Մանուկեանի մի գրութիւնը յուշում էր, որ երբեմն պէտք է արձագանքել մոլորեալների համար, ուստի այնտեղ գրեցի, որ 
ԱԻՄ-ը կարող էր ինքնուրոյն մասնակցել, բայց յայտ չներկայացրեց, որովհետեւ ի սկզբանէ նպատակահարմար ու արդարացուած էր համարում միայն համազգային ընդգրկմամբ դաշինքով մասնակցելը յանուն յամազգային նպատակների։ Այդորակ դաշինքին կարող էր մօտ լինել առաջինը, որը փչացրեցին Րաֆֆին ու Վարդանը, իսկ ԵԼՔ-ի հետ, իրենց ասելով ժամանակն էր քիչ (դէ, հո չեն ասի, որ աշխատելու փորձ չունեն եւ դրա համար ուղղակի կորցրին համակիրներին թիւը շեշտակիօրէն աւելացնելու բացառիկ առիթը)... Հիմա <<մանդռաժ ընկած>> էն բանից, որ ԱԻՄ-ը հանգիստ, առանց յուզուելու չի մասնակցում մի գործողութեան, որն առանց համազգային համախմբման ընտրութիւն չի կարող դառնալ, անմեղսունակ գնահատականներ են տալիս։ Այս է ամենը։ Մաղթենք որ էդ դժբախտներն էլ լաւ լինեն։