Արդեն որերորդ տեղեկությանն եմ հանդիպում, որ ներկայիս կարկառունները Ազգային ժողովում պատրաստվում են փոխարինվել իրենց որդիներով: Տարիքով չափահասացել է սերունդը և, ինչպես երևում է, ՀՀ 1917ի ընտրությունները կարկառուն հայրերի համար ՛՛կույսերին աշխարհիկ հասարակությանը ներկայացնող առաջին պարահանդեսի՛՛ գործառույթը պիտի կատարի: Մեր նախկին և ներկա վաստակաշատ պատգամավորական կորպուսի առավել օդիոզներն ամեն գնով ուզում են ԱԺում կլոնավորվել իրենց որդիներով և ոտ ու ձեռ ընկած նրանց տեղավորում են բոլոր հնարավոր ու նույնիսկ անհնար թվացող կուսակցական խմբերում: Վերջիններս էլ սկսել են ավելի հաճախ խոսել այն մասին, որ իրենք քաղաքական նպատակներ ունեն: Չնայած դժվար է հավատալ, որ Հայաստանում կուսակցությունները երբեմն-երբեմն նաև քաղաքական նպատակներ ունեն, եթե իհարկե վերջնականապես չի հաստատվել, որ բոլոր հնարավոր ու անհնար միջոցներով անձի հարստանալը և անձնական հարստությունը պաշտպանելը քաղաքական նպատակ է:
55.jpg&w=178)
125.jpg&w=178)
70.jpg&w=178)
99.jpg&w=178)
154.jpg&w=178)
205.jpg&w=178)
271.jpg&w=178)
395.jpg&w=178)
666.jpg&w=178)
512.jpg&w=178)
848.jpg&w=178)
1092.jpg&w=178)
205.jpg&w=180)
847.jpg&w=170)
271.jpg&w=380)
13.jpg&w=180)
9.jpg&w=180)